Izložba „Dr Đorđe Radić (1839 – 1922), poljoprivredni prosvetitelj i naučnik – Perom i delom među svima najveći”, čiji su autori Dragan Drašković i Olivera Ćosović, biće otvorena u Malom salonu Narodnog muzeja Zrenjanin od srede 3. februara 2021. godine. Organizatori izložbe su Savez inženjera i tehničara Srbije, Društvo inženjera Zrenjanin i Narodni muzej Zrenjanin. Nadležni kustos je Vladislava Ignjatov, kustos-istoričar. Izložba će biti dostupna do 2. marta 2021. godine.
Ulaz je slobodan.
U skladu sa merama povodom epidemije, broj posetilaca je ograničen, obavezno je nošenje maski i održavanje rastojanja od 2 metra.
O ĐORĐU RADIĆU
Dr Đorđe Radić (1839 – 1922) rođen je Velikom Bečkereku, bio je poljoprivredni prosvetitelj i naučnik, prvi doktor poljoprivrednih nauka kod nas i počasni član Srpske Kraljevske akademije. Bio je prvi Srbin koji je na univerzitetu u Beču položio doktorat iz filozofije s poljoprivrednom raspravom. Ime Đorđa Radića je postalo poznato i potrebno Srbiji, te ga je Knez Mihailo Obrenović više puta pozivao i angažovao, prvi put 1864. godine.
Osnivanjem Društva za poljsku privredu 1869. godine, dr Đorđe Radić je došao u Srbiju i tada započinje novi period njegovog života i rada. Znanje koje je stekao školovanjem, kao i praktična znanja stečena obilascima i proučavanjem poljoprivrednih dostignuća većine evropskih zemalja (od 1862–1869. obišao je Austriju, Češku, Francusku, Nemačku, Italiju, Švajcarsku, Holandiju i Belgiju) stavljeno je u funkciju prosvećivanja i napretka srpskog seljaka.
O značaju i doprinosu dr Đorđa Radića u utemeljenju srpske poljoprivrede najbolje govore njegova dela: preko 40 objavljenih knjiga i više od 500 objavljenih članaka, uredništvo u listovima Seljak, Težak, Domaćin, Cvetarstvo, zatim članstvo u 67 poljoprivrednih i kulturnih društava (od kojih su tri američka).
Među njegovim brojnim naučnim dostignućima možemo pomenuti hibridizaciju kukuruza koju je započeo pre nego što je to učinjeno u SAD-u, dobijanje raznih sorti kukuruza i krompira, kao i novih vrsta povrća. Zaslužan je za proizvodnju prvog pamuka u Ugarskoj, uvođenje plemenitije rase stoke i izvođenje ukrštanja. Izvodio je oglede sa uzgojem svilene bube, a zahvaljujući njemu su i nabavljene, za ono vreme, nove sprave i alati – gvozdeni plugovi i vršalice sa vitlom. Radio je na osnivanju poljoprivrednih škola u Požarevcu, Danilovgradu i Kraljevu, obavljao poslove sekretara u Srpskom poljoprivrednom društvu i sarađivao sa svim relevantnim imenima poljoprivredne nauke u Evropi i svetu.
